Zaterdag Avond
De avonden zijn lang en de fuiven
Zijn zwaar. Er zijn er al zoveel gekomen,
Maar vroeger moest ik weg. Mijn mond
Wordt droog, mijn ogen rood.
De muziek klinkt als ’n oase ver weg
De (zevende) hemel stond open, de nacht
Duurt nog lang. De lichten flitsen
Voorbij, geclaxonneerd, meer
Weet jij niet meer.
Een koude douche, waar is m’n
Gelukzaligheid, het oneindig perspectief
Der hemelen.
De muren zijn klam en grijs, de tralies zwart,
Tot volgende zaterdagnacht.
Zijn zwaar. Er zijn er al zoveel gekomen,
Maar vroeger moest ik weg. Mijn mond
Wordt droog, mijn ogen rood.
De muziek klinkt als ’n oase ver weg
De (zevende) hemel stond open, de nacht
Duurt nog lang. De lichten flitsen
Voorbij, geclaxonneerd, meer
Weet jij niet meer.
Een koude douche, waar is m’n
Gelukzaligheid, het oneindig perspectief
Der hemelen.
De muren zijn klam en grijs, de tralies zwart,
Tot volgende zaterdagnacht.
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Maandag, april 15, 2002 19:03 |
| hmm herkenbaar.. ;) | |
| wouter tack: | Maandag, april 15, 2002 05:40 |
| dat ene zinnetje zegt evenveel of mijn hele gedicht. wouter |
|
| free: | Maandag, april 15, 2002 01:46 |
| maar genoten heb je net als ik van dit gedicht liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wouter tack | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2002 | ||
| Thema's: | ||