Griep?

Ik denk dat er weer een griepje heerst,
dan doe ik gewoon weer mee, zei ze uiterlijk zeer beheerst.
Maar alles wat er ligt dan en nog moet gebeuren?
Tja daar gaan we nu niet om liggen treuren.
Dat komt allemaal best weer op z’n pootjes terecht,
ja maar, en hoe dan, nee ‘mams’ nu wordt u eens in bed gelegd.
Jazeker door mij, uw eigen dochter, luister nu maar eens naar mij,
dit gaat zo niet, hup en luister naar ons allebei.
’t Is even niet anders, ook haar vriend stuurt mij naar boven,
‘ze’ kwamen ‘zomaar’ even langs, maar ik moet er wel aan geloven.
Eigenlijk voelt dit ook wel lekker aan,
heerlijk ’t bed, waarom heb ik dit toch niet eerder gedaan.
Omdat moeders toch altijd blijven zorgen?
Voor vandaag en de dag van morgen?
Zo gauw leggen wij het bijltje er niet bij neer,
welnee gewoon doorgaan, echter alles doet ‘zeer’.
Kom op met een paar dagen is het weer achter de rug,
en kijk ik met verbazing hierop terug.
Ik die mijzelf gewoon naar bed laat sturen,
’t moet kunnen en ze zijn zo voorbij al die uren!

14 april 2002