Witte bloemen.
Wiite bloemen.
Ik kus je
in gedachten
veeg m'n tranen weg
had ik je
maar nooit gekend
Ik buk me
laat me vallen
kom in het bloemenperk terecht
had ik het
maar nooit gezecht
De tranen
tien , honderd, duizend
de waas voor m'n ogen
de koude wind langs mijn gezicht
vertrouwen, maar toch voorgelogen
ik had het nooit gedaan
als ik dit van tevoren wist
Wiite bloemen
fel
stekend
ik wil ze zien, ik wil ze
voelen
hoe dan ook, hier had ik niet
op gerekend
Wiite bloemen, oh
ja, zo onschuldig, en toch
aangevreten, natgeregend
het is gewoon zó
onterecht dat de pijn haar heeft getekend
Witte bloemen
duizenden op jouw graf
Wiite bloemen
leg ik voor jou
neer in mijn hart.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, augustus 26, 2009 16:42 |
| Bijzonder, rakend, verdrietig.. sterkte! Liefs, switi lobi |
|
| Roo$je: | Woensdag, augustus 26, 2009 14:33 |
| Ik voel met je mee lieverd... Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||