Mijn tafel

haal ik nu mensen door elkaar
of was zij het die
een paar jaar ouder
meer recht van spreken had
aan de bar
aan de tafel?

nu hangt ze de bonte blouse
(angstaanjagend)
van haar man op
het wasrek
brengt ze
de kinderen naar school

ze heeft nog steeds
dezelfde duisternis
en ze doet iets in de kunst
is autodidact
(zoals zovelen)

in die tijd was ik het groentje
dat kwam kijken
(en drinken)

nu ben ik donkerbruin

als de tafel
en heeft de tijd me ingehaald:
de tafel is echter wel
van mij

Geschreven door

Oorlam

Reacties op dit gedicht

Oorlam vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Maria Mostarda:	Donderdag, augustus 27, 2009 23:05
een glas champagne voor tafel 4!

nana:	Donderdag, augustus 27, 2009 16:37
boeiend inderdaad, het wekt mijn nieuwsgierigheid :)

Emi4:	Donderdag, augustus 27, 2009 16:00
Leuke schrijfstijl, die haakjes geeft het iets heel aparts :). Ik houd van tussen haakjes :D.

esteban.:	Donderdag, augustus 27, 2009 15:54
Ja, de tafel misschien wel ,maar de holocaust staat buiten kijf...

Sifra.:	Donderdag, augustus 27, 2009 14:00
ah. :) mooie zin; en heeft de tijd me ingehaald

switi lobi:	Donderdag, augustus 27, 2009 11:20
Die tafel is een mooi stukje vastigheid in alles, je kunt er zelfs even rustig je handen op leggen.. Lieve aai,

semara :	Donderdag, augustus 27, 2009 10:38
mooi, maar ook tafels kun je oplappen, opschuren en lakken maar...:) Mooi oorlam!

Pomski:	Donderdag, augustus 27, 2009 10:35
Ja, de tijd.. Mooi Oorlam, graag gelezen.

Stip:	Donderdag, augustus 27, 2009 10:31
apart en boeiend geschreven stipje

Over dit gedicht