Pronken in vol ornaat
ik pak een pen
kleurpotloden en
een vel wit papier
en haal het beeld voor me
wat ik zag voor ik
een donkere tunnel in reed
het waren wolken
laag hingen ze over elkaar
lichten en donkeren
zoals dag en nacht
en grijzen als
een vage schemering
en daar tussen in vol ornaat
stond ze trots te pronken
al haar kleuren
in een halve cirkel
een boog omarmde de aarde
en gaf zich hellemaal
toen ik uit de tunnel reed
was ze verdwenen
maar dit beeld
is me bijgebleven
het was een prachtig voorbeeld
van het leven
wat ik in een fractie kreeg
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Zondag, augustus 30, 2009 22:57 |
| Sommige beelden zie je in een flits maar staan voor eeuwig op je netvlies. Mooi delend geschreven! Liefs, Ludy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||