Bewondering
Sinds jaar en dag, die lange vaste lijn
Die band van vertrouwen, van respect
Een spiegel van jezelf mogen zijn
Een koord die krimpt maar ook rekt
Een moeder, een vat vol emotie
Een strijdster, op ramkoers wellicht
Maar lerend van alle commotie
Die zelden voor meningen zwicht
Zoekend en vindend een verloren kind
Naast die ander die haar levensdoel is
En die maar niet de juiste partner vindt
Een steun voor haar, voorwaar een gemis
Ik kijk naar haar strijd en schud mijn bol
Niet van hopeloosheid om die zonderling
Maar voor haar schiet mijn hart soms zo vol
Omdat ik dan barst van de bewondering
Het lijf, slopend naar een onbekend end
Remmend en hopend op uitstel misschien
Zij verdient het te worden bemind en verwend
Een juweeltje, deze kanjer van een Carolien
Dus mannen van Nederland, ongebonden
Fijnproevers van vrouwen, ga er toch voor
Komt stormlopend en vergeet al uw zonden
Geef mij uw adres en ik verbind u door!
Douwe