je binnenkort terug moeten zien,
begint nu al pijn te doen,
want steeds weer komt het besef terug
dat jij mij hebt misbruikt,
jij diegene was dat mijn jeugd ontnam
mijn leven leidde
en ik niet eens wist wie ik was.
Want het is zovéél meer
dan met jou in dezelfde ruimte staan,
zoveel meer dan je stem te moeten horen,
je lichaam te moeten zien,
je handen terug te voelen op mijn lichaam.
En toch als ik niet zou gaan,
zou ik het gevoel hebben
dat ik nooit verder zou kunnen gaan met mijn leven
niet mezelf kan en mag zijn,
ach ,kortom elke dag moeten leven met pijn.
Ik heb veel steun aan de mensen
uit mijn omgeving,
die me graag zien,
en de meeste die me nemen zoals ik ben.
Je terug moeten zien maakt me bang,
uitstellen helpt niet
de tijd sneller laten gaan ook niet.
en dat is nu net wat niemand ziet.