zelfs ik niet
´t moment waar zee
en huid zich ontmoeten
vindt ons op de rug
van ´t zand
streelt onrustig de tong
zout van je lippen
jouw lijf is mij na-
bij een lokkende bloem
als poort naar de hemel
droogt ´t zweet
van de middag
rook van sterren
verkruimelt het gezicht
waar jij mij aanraakt
is niemand geweest
zelf ik niet.
sunset
Valverde 08-09-2009
Reacties op dit gedicht
| H.J.: | Woensdag, september 09, 2009 05:19 |
| is niemand geweest zelf ik niet. heel sterk Ingo. schitterend. liefs en een mooie dag H.J. |
|
| entropy: | Dinsdag, september 08, 2009 19:15 |
| Zeer poetisch. | |
| ©jade: | Dinsdag, september 08, 2009 18:29 |
| wow dat is nog eens een binnenkomer...fijn dat je er weer bent..liefs jade | |
| Aquarel: | Dinsdag, september 08, 2009 18:14 |
| Heerlijk Sunset :-) Zoals enkel jij kunt schrijven... Welkom terug. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2009 | ||
| Thema's: | ||