En ik wist niet eens zijn naam
Nog een keer las ik de woorden op mijn papier en kon niet geloven dat het waar was.
Ik kreeg een overplaatsing en zou les gaan geven op de basisschool in zeeland.
Voor me uitstarend en behoorlijk in de war liet ik alles over me heen komen ,weg hier van al mijn vrienden ,van alles wat me zo dierbaar was.
Maar ik kreeg geen tijd om er echt over na te denken want maandag zou ik al moeten beginnen op mijn nieuwe werk.
Toch wilde ik even mijn gedachtes laten gaan over de voor en nadelen van die overplaatsing.
Ik zou heel veel missen als ik weg zou gaan ,maar dat alles kon ik daar ook weer op bouwen.
En was het niet nu het juiste moment om te gaan nu mijn vriend me had laten zitten en er met een ander vandoor was gegaan.
Nog steeds als ik eraan dacht kreeg ik dat dubbel gevoel van verdriet en woede over me heen.
Was ik wel opgewassen om hem elke dag tegen te komen en ook nog eens met een andere vrouw aan zijn arm.
Een tijdje staarde ik voor me uit en dacht ja misschien is het wel goed nu te gaan.
En heel langzaam kwam er actie in me los en ik begon van alles te regelen voor mijn overplaatsing.
In de brief stond dat er al woonruimte voor me was gevonden.
Ik zou in een klein huisje van mijn voorgangster gaan wonen dichtbij de zee,wat wil je nog meer he op zo´n ongelovige plaats wonen.
Zondag tegen de middag had ik van iedereen afscheid genomen en mijn autootje was afgeladen vol met alle spulletjes die ik nodig had .
Ik toeterde nog eens en ik ging op weg naar mijn nieuwe leven ,onderweg nam ik even een rustpauze en om een kopje koffie te gaan drinken.
Ik nam plaats bij het raam maar na een hele tijd had ik het gevoel of er iemand naar me zat te kijken en beetje onzeker keek ik dus in het rond.
En daar een paar tafeltjes verderop zat een man naar me te kijken ,en toen hij in de gaten kreeg dat ik naar hem keek gaf hij me een knipoog.
Snel draaide ik mijn hoofd om want nog nooit had ik dit gevoel ervaren wat er nu door mij heen vloog.
En ik baalde dat mijn wangen ook al reageerde op die ene knipoog.
Toen ik mezelf weer een beetje onder controle had leek het wel of ik door een magneet aangetrokken werd want mijn ogen gingen weer de kant van die man op.
En ik zag hem glimlachen en wel met zo´n lach of hij alles van me wist .
Ik ergerde me daaraan hield er niet van dat het me zo verwarde ik speelde liever op zekerheid en waar ik zelf de touwtjes in handen had en een beetje boos en stond ik op
Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat ook hij opstond en hij zei… ik heb je toch niet weg gejaagd he .
En ik gaf een beetje snauwerig antwoord en boos op mezelf dat ik me zo liet gaan omdat ik zelf mijn gevoelens niet meer in de hand had ,wat was er met me aan de hand zo kende ik mezelf niet eens.
Snel liep ik naar mijn autootje en stapte in en reed steeds verder van die man vandaan die me zo in verwarring bracht.
En ik dacht die zie ik toch nooit meer en hoe meer tijd er over heen ging hoe beter ik mijn gevoelens weer in de hand kreeg.
En zong luit met de radio mee op weg naar Zeeland naar mijn nieuwe leven.
Tegen 5 uur kwam ik op de plaats aan waar ik moest zijn en ik parkeerde mijn autootje naast het huisje en bleef heel even zo zitten en keek zuchtend rond en fluisterde … mijn huisje .
En er kwam een super fijn gevoel over mij heen hier mocht ik wonen zo dichtbij de zee.
Snel stapte ik uit en nam wat persoonlijke spullen en ging op zoek waar ze de sleutel voor me hadden neer gelegd.
Bij het omdraaien van de sleutel glunderde ik en ik stapte naar binnen.
Na mijn rondje moest ik toegeven dat het inderdaad een super mooi en schoon huisje was wel klein maar ik had niet veel nodig alleen.
Toen ik wat makkelijks had aan getrokken en wat spullen al op zijn plaats had gezet wilde ik nog even naar de zee lopen.
Trok mijn stevige schoenen aan want ik was van plan even een flinke wandeling te maken.
En met een stevige pas liep ik door de duinen heen en kwam aan bij de zee.
Ik liet mijn ogen over de zee heen gaan en voelde me zo vrij en heerlijk ,de zee gaf me altijd zo´n magisch gevoel van rust .
Een tijdje zo langs de golven van de zee te zijn gelopen merkte ik op dat ik naar huis moest gaan omdat het al schemerig begon te worden en ik niet in het donker in een vreemde omgeving wilde zijn.
Ik kwam net voor het echt donker ging worden bij mijn huisje aan.
Maakte het niet te laat want de volgende dag moest ik beginnen bij mijn nieuwe baan en ging vroeg naar bed.
Op bed merkte ik dat al dit nieuwe en het auto rijden me behoorlijk moe hadden gemaakt en niet lang daarna ben ik in een diepe slaap gevallen.
Ik woon nu al een week hier en het bevalt me wel goed mijn werk is super leuk en ik heb leuke collega´s en geniet ervan om elke dag even langs de zee te wandelen.
Maar omdat het overdag lekker warm is maar tegen de avond wat kouder wilde ik de openhaard aansteken en ging op zoek naar hout wat achter het huisje lag .
Dat ik alleen maar grote blokken hout zag zou ik die dus kleiner moeten maken en dapper ging ik met de bijl aan de gang.
Ik was een tijdje zo bezig en merkte dat het behoorlijk zwaar werk was toen ik ineens een stem hoorde.
Zal ik je even helpen ..ik keek om me heen en ik schrok zo dat ik bijna die grote bijl op mijn tenen liet vallen.
Dat was die man die ik op de heen weg had ontmoet , ik begon te stotterde… nee hoor lukt wel.
En ik kon hem alleen maar aanstaren hoewel ik zei dat het me lukte nam hij toch de bijl uit mijn handen en begon mijn werk af te maken.
Misschien was het geen goed idee maar ik liet het toe dat hij me hielp met het klein maken van het hout.
Ik kon mijn ogen niet van hem af houden ,hoewel hij er goed uitzag dacht ik wat heeft die man dat ik me zo als een idioot gedraag.
Toen kwam ik weer in beweging en raapte de houtblokken op die hij mooi op de juiste maat had gemaakt.
En mijn gedachtes gingen op volle toeren wat doet hij hier en hoe heeft hij me hier gevonden , iets in me zei dat ik er niet naar moest vragen.
Ik was zo al een paar keer naar binnen gelopen en bij de laatste blokken liet ik een houtblok vallen en riep shit ineens had ik een grote splinter in mijn hand gekregen. Hij liet zijn werk voor wat het was nam mijn hand en keek erna.. waar heb je een pincet vroeg hij.
Ik de keuken maar het lukt me wel hoor bedankt voor het helpen .
En ik hoopte dat hij weg zou gaan maar hij liet mijn hand niet los en trok me mee naar de keuken.
Heel zacht en teder verzorgde hij mijn hand keek me aan en volgens mij had hij goed in de gaten dat hij me zo van streek maakte zachtjes streek hij een lok haren uit mijn gezicht en onze ogen leken wel een te worden .
Hij bracht heel zacht mijn hand naar zijn lippen en kuste de plek waar de pijn zat toen liet hij mijn hand los en zei veel warmte plezier vanavond en voor ik nog iets kon zeggen was hij weg.
Ik moest me vasthouden aan de tafel mijn adem ging te keer en nog nooit hadden mijn gevoelens zo intens overhoop gelegen.
Toen ik weer een beetje op adem was liep ik naar de deur keek of ik hem nog ergens zag maar hij was nergens meer te bekennen.
Er gingen zo dagen voorbij en ik mijn ogen gingen toch wel onrustig in het rond of ik iemand zocht.
Na een behoorlijke drukke dag kwam ik thuis en wilde nog even gaan hardlopen om mijn hoofd leeg te maken en lekker uit te waaien aan de zee.
Heerlijk en behoorlijk uitgewaaid en verlangend naar een frisse douche rende ik weer naar huis en liep nietsvermoedend om mijn huisje heen en toen gebeurde het met een klap botste ik ergens tegenop.
En was gevallen als hij me niet had opgevangen ..Hij weer ik wist niet eens zijn naam maar stevig hield hij me in zijn armen en volgens mij was hij niet van plan me los te laten .
Door die knal en hem weer te zien was ik behoorlijk aan het wankelen toen hij me even los wilde laten staan.
En zonder dat ik er iets tegen kon doen tilde me op en droeg me naar binnen naar de bank en legde me zo teder neer ik kon mijn ogen niet van zijn lippen losmaken en wat ik toen deed verbaast me nog steeds ….ik drukte mijn lippen op de zijne.
Hij zoende me terug en even gaven we ons helemaal over in die kus toen kwamen we weer op aarde terug
Ik staarde hem aan en zei sorry …en ik vroeg of hij wilde gaan dat ik alleen wilde zijn hij keek me nog even aan en verdween .
Zachtjes gleden mijn vingertoppen over mijn lippen heen en begon te snikken tranen rolde over mijn wangen waarom ik huilde wist ik niet maar het luchten mij wel op.
En steeds maar weer gleden mijn vingertoppen over mijn lippen en dacht aan die kus die zo heerlijk was.
En ik fluisterde…….. en ik weet niet eens je naam.
Liefs Gonny
(wil je nog een vervolg ?)