na lange weken en maanden
na lange weken en maanden
is het toch weer gebeurd
tranen die stromen
al lopend na de kast
ik moet het doen
doe alles maar fout
doe mensen pijn en verdriet
liggend op me bed
zachtjes ging ik heen en weer
stromend op het theedoek
huilend ging ik door en door
tot ik niet meer verder kon
?
?
?
Reacties op dit gedicht
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Donderdag, september 10, 2009 14:09 |
| voor een buitenstaander is zelfbeschadiging moeilijk te begrijpen, maar je zult wel weer zoveel hebben opgekropt, ook door de twijfels over ''je maatje'' dat het weer een keer moest gebeuren. Het lost helemaal niets op, je hebt er alleen weer een litteken bij... jammer! namaste, Anneke |
|
| zomerkind: | Donderdag, september 10, 2009 13:50 |
| ooit tulpje vind je de weg om niet meer jezelf te pijnigen ooit geloof me kom je er vanaf liefs eddie | |
| Anastacia: | Donderdag, september 10, 2009 10:54 |
| huil het er maar uit meid is goed voor je lucht allemaal op herken het wel uit mijn verleden heel veel liefs knuffels en kop op he liefs xxxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2009 | ||
| Thema's: | ||