Huis
Een huis met bomen in de buik
beleden kleurenpracht verscholen in gescheurd glas
geblazen uit verademing bedampt met bedeesd satijn
opgetut door beminnelijke handen
die lang vergleden
nog rouwen om de winst van vergetelheid
glansdoeken de avondschemering
tot een moedeloze pracht
nog niet ontdaan van licht
stilte etstend
in armen
nog zwaar van het missen
beleden kleurenpracht verscholen in gescheurd glas
geblazen uit verademing bedampt met bedeesd satijn
opgetut door beminnelijke handen
die lang vergleden
nog rouwen om de winst van vergetelheid
glansdoeken de avondschemering
tot een moedeloze pracht
nog niet ontdaan van licht
stilte etstend
in armen
nog zwaar van het missen
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, september 11, 2009 19:20 |
| het is wat apart neergezet wel knap verwoord | |
| ela: | Vrijdag, september 11, 2009 18:45 |
| Dit is heimwe die je niet wil missen. Fraai beschreven. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: falm | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2009 | ||
| Thema's: | ||