Straatstenen
Straatstenen…
verloren loop je in wijzerzin
en bleke jeans door gore wegen
langsheen tramsporen en éénrichtingsstraten
over zandstormen en donderwolken heen
krab vergeten wonden open
heftig zuigend aan een Marlboro light
ik zit in mijn auto
en luister naar de radio
de beslagen ramen belemmeren het broze uitzicht
jij kan nooit meer naar binnen kijken
het is middernacht
je vriendinnen kakelen dat het een lieve lust is
tellen hun geld na
en betalen plichtsbewust hun pooiers uit
morgen is een andere dag
tenminste
als het geen oude wijven regent…
esteban 12 September 2009
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, september 13, 2009 03:07 |
| Chui chu chui, die laatste zin! Groetjes, Jacky |
|
| Meneer Zes: | Zaterdag, september 12, 2009 11:18 |
| Mooi, graag gelezen. Smerig, maar niet te versmaden. Meneer Zes |
|
| mucho: | Zaterdag, september 12, 2009 09:57 |
| nou, hier komen ze alweer naar beneden zeilen dekking!:S |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2009 | ||
| Thema's: | ||