Ik had de wetenschap
-de jaren van studeren-
als kompas en richtlijn
in mijn zak
toen zij mij plots
uit koers kon slaan

Het ware noorden lag voor mij

En ik wou zo graag,
ik wou nog slechts één ding:
haar schoonheid en haar naam uitschrijven!

maar geen liefdesbrief,
geen krassen in een boom
konden volstaan

dus kleefde ik mijn borst maar
vol met electroden
en scherpte ik de naald
met seismografische precisie

Zo schreef mijn ritmisch hart voor haar
(geholpen door een stoornis
die men soms doodgewoon verliefdheid noemt)
een hoogst persoonlijk cardiogram:

"IK (een hartje) en haar naam"

Het was misschien een dom idee
maar het was wel hoe ik voortaan wou leven:
Met elke slag, een slag voor haar

Helaas, een titel
-specialist in zaken van het hart-
maakt niet deskundig in de liefde

en zo kraste plots de naald
zag ik daar en hoorde ik
het eenzaam breken van mijn hart
dat na het afscheid
als een versleten wasser/droger combi
verder ratelt
in een vergeefse poging
om mijn zwart gemoed weer wit te wassen