Sprookje
Ik had ons sprookje kunnen schrijven
en kunnen zeggen
waar jij zo naar smachtte
de woorden die brandend
op mijn tong
het besef pijnlijk brachten
Wetend dat zelfs
als ik mij
de brandende woorden
eigen zou maken
en ze niet spuwend
maar krachtig
en vol passie
in jouw oor zou laten
rollend tot aan je bewustzijn
Nee, enkel ontwakende dromen
over hoe het had kunnen
en nooit meer
zal worden
geeft mij bewust zijn
de dromerigheid om de pijn
te dragen
tot de nacht zich
als elke dag
weer aanbied.
en kunnen zeggen
waar jij zo naar smachtte
de woorden die brandend
op mijn tong
het besef pijnlijk brachten
Wetend dat zelfs
als ik mij
de brandende woorden
eigen zou maken
en ze niet spuwend
maar krachtig
en vol passie
in jouw oor zou laten
rollend tot aan je bewustzijn
Nee, enkel ontwakende dromen
over hoe het had kunnen
en nooit meer
zal worden
geeft mij bewust zijn
de dromerigheid om de pijn
te dragen
tot de nacht zich
als elke dag
weer aanbied.
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zaterdag, november 14, 2009 15:24 |
| wat een tekst zeg (inhoudelijk bedoel ik) :) Bartz |
|
| Emi4: | Dinsdag, september 15, 2009 15:09 |
| Ik vind ''m heel mooi, alle strofes :D. | |
| Oorlam: | Dinsdag, september 15, 2009 13:40 |
| prachtige eerste strofe..daarna kakt het helaas wat in, maar de eerste strofe staat! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pomski | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2009 | ||
| Thema's: | ||