Wonderlijk 18
Filoëzie
Uit 'De terugkeer'
(doorlopend gedicht)
Wonderlijk
Catatstrofes, het is een lering voor de mens
die niet zien of horen wil, reeds geplaagd
door persoonlijke pijnen. De kleine
drama's die hem doen lijden. Weglachen
kan men meer, want de dood staat te kijken.
Dit wordt mijn dood, wordt aangegrepen om
nog niet te wijken.
Het ik dat zijn dwaze angst voor de dood
aangrijpt om zijn ik, om zichzelf, te kunnen
handhaven.
Zij weten niet, dat je op het eind' van
't lijden, de waarheid ziet. Als het lijden
zichzelf heeft uitgeput, als het ik niet
meer kan aanpakken. Als het niet meer kan
ontkennen, omdat het beter denkt te weten.
Als het zich overgeeft, aan het alles, aan
het niets, komt het zelf uiteindelijk het
lichaam leiden. Het leven komt weer. Terug
de blos op de wangen. Je gestel krachtiger
dan ooit, het moet de aantijgingen van de
wereld op gaan vangen.
Hun aanvallen doen je lichaam niet meer
trillen, je herkent nog de woede die het
veroorzaakt, maar het trilt niet meer. Je
ingehoudenheid, want je reageert niet meer.
De woede, de aangename blijdschap, zijn er
nog, maar het ik is er niet meer om het af
te remmen of toe te laten, en 'vol gas' te
geven.
Dienaar IK regeert niet meer. Koning ik, dient
zoveel te meer. Het zelf zegt het hem, en
hij bestrijdt het niet meer. Wonderlijk.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, september 28, 2009 02:24 |
| Voor Maria: Een diepere laag van het beleven! Hartelijk, Jacky |
|
| maria : | Maandag, september 28, 2009 01:08 |
| en begrijp me goed hoor.... lijden zet ik niet in 1 zelfde lijn als ziektes doormaken ik bedoel een diepere laag van beleven echter je begrijpt me vermoed ik wel ;) |
|
| maria : | Maandag, september 28, 2009 01:05 |
| ondanks het tikfoutje een meesterlijk schrijven... prachtig beschreven hoezeer de mens zijn eigen lijden creeert en vreest het is inderdaad een wonderlijke ontdekking te kunnen loslaten en ja geeft letterlijk vrede in jezelf.... en bovenal geen angst meer voor de dood ;) |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, september 19, 2009 02:33 |
| Voor aquarel: Veel dank voor dit compliment, aqua! Hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, september 19, 2009 02:31 |
| Kerim2 ... als een poging tot een literair meesterwerk. Noem het taaltechnisch een klad(werk)niveau (de inhoud buiten beschouwing). |
|
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, september 19, 2009 02:28 |
| Voor kerima: Een foutje is vrij vlug ingeslopen, niet? Maar het ging over een hele zin die (weeral eens) weggevallen was door iets te verbeteren in de tekst. Plots kan het dan zijn dat een hele zin in het niets verdwijnt, en als je daar dan op dat moment geen erg in hebt, heb je het zitten! En dat is gebeurd (de twee t''s had ik nog niet eens gezien). Sorry allemaal voor de overlast! Met dank! Hartelijk, Jacky N.B.: Een antwoord op een reactie mag je echt niet beschouwen .. |
|
| kerima ellouise: | Vrijdag, september 18, 2009 17:20 |
| psss wel ''catastrofes''...je hebt er een ''t'' teveel :-) |
|
| Aquarel: | Vrijdag, september 18, 2009 01:57 |
| Wondermooi Jacky Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2009 | ||
| Thema's: | ||