Huiswaarts keren
Ik zag over de grote vlakte
de heuvels aan de andere kant
ik liep bezwaard want achter deze heuvels
daar lag mijn leven
laatste hand
Niemand wist en niemand kende
niemand veronderstelde
maar ik wist die heuvels moest ik gaan
hoe dichter ik die grens aanschouwde
hoe hoger zwarter ik deze muren
steeds verder weg zag staan
Hoog rijzend werden rotsen
zwart graniet
ik slofte door woestijnen
zag mensen zwervend
op het toneel verschijnen
ze liepen voor mijn voeten
Om daarna zonder mij te groeten
aangeland
in niets
voor hen nimmer te willen zijn
tot iets
Verzand tot stof en zand
Reacties op dit gedicht
| Alhambra: | Vrijdag, oktober 02, 2009 14:26 |
| Bedankt dicky voor je troostende woorden en waardering Groet, Alhambra |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, oktober 02, 2009 12:59 |
| sorry, het laatste woord schrijven is teveel;) | |
| Quicksilver: | Vrijdag, oktober 02, 2009 12:57 |
| Dat leest wederom droevig.Jij bent niet verzand tot stof en zand! Jij schrijft geweldig mooi invoelend en begrijpend schrijven! Jij raakt me met je gedichten Fijn weekend,lieve groet dicky |
|
| Alhambra: | Vrijdag, oktober 02, 2009 12:24 |
| Bedankt Laurens voor je reactie. Groet, Alhambra |
|
| Laurens Windig: | Vrijdag, oktober 02, 2009 10:53 |
| Ik lees gedichten vaak alleen als fictie en op welke wijze het indrukwekkend is geschreven. Deze past er geweldig in! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alhambra | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||