waar stinkend roet
ergens halverwege
tussen grijs en groen
waar stinkend roet
nog steeds
de rauwe zelfkant
van eerder leven tekent
ben ik als geducht
opgegroeid
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Vrijdag, oktober 02, 2009 15:51 |
| in weinig woorden zoveel aangrijpends... knap neergezet liefs kerima ellouise |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, oktober 02, 2009 14:50 |
| Oh, wat intens dit gedicht! Fijn weekend,liefs dicky |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, oktober 02, 2009 14:03 |
| mooi geheel hoor!!gr.janny | |
| Laurens Windig: | Vrijdag, oktober 02, 2009 10:34 |
| Pats...een pracht! | |
| switi lobi: | Vrijdag, oktober 02, 2009 08:21 |
| Meis toch.. Mijn hart gaat naar je uit. Lieve knuffel, switi lobi |
|
| Big Lady: | Vrijdag, oktober 02, 2009 07:49 |
| Mooi geschreven en ook een mooie foto Knuffels |
|
| windwhisper: | Vrijdag, oktober 02, 2009 07:40 |
| ja Martine, het gevaar in luchtvervuiling schuilt dieper liefs Cobie |
|
| _Lieverdje_: | Vrijdag, oktober 02, 2009 07:34 |
| prachtig geschreven Martine fijne dag liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||