in stoffelijke realiteit
rest ons de tijd
om in verwildering
diep te wortelen
zodat onze droom zich
als werkelijkheid
kan uiten
of zien we
hem verwelken
door wat ontreddering blijkt
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, oktober 06, 2009 14:45 |
| Tjonge wat een mooie bewogen beeldspraak, komt hier naar voren! Lief,dicky |
|
| remie: | Dinsdag, oktober 06, 2009 09:09 |
| prachtig zo met die foto... liefs remie |
|
| switi lobi: | Dinsdag, oktober 06, 2009 08:22 |
| Het is maar hoe je het voedt.. er is veel moois dat groei kan bieden. Mooie dag Tine. Liefs, switi lobi |
|
| Big Lady: | Dinsdag, oktober 06, 2009 08:07 |
| wauw heb je heel mooi geschreven werd er even stil van knuffels |
|
| windwhisper: | Dinsdag, oktober 06, 2009 07:38 |
| ik moest hier even bij nadenken, mooi dat zo''n schrijven ook dat met je doen kan liefs Cobie |
|
| _Lieverdje_: | Dinsdag, oktober 06, 2009 06:51 |
| hier ben ik stil van Martine fijne dag/week liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||