loodgrijs
aan t zicht onttrokken
kreeg ik te pakken
t eens strak gestreken
de tijd scheurt vlakken
toeschouwer fascineert
het schouwspel, leeft
nu verval; loodgrijs
weer schoonheid geeft
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, oktober 06, 2009 18:38 |
| zo tonen hopelijk ook eens wij een ouder vastgehouden schoon gebleven ondergrond hans |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, oktober 06, 2009 14:40 |
| Prachtig mooi beeldend verwoord! Liefs,dicky |
|
| Two Tears: | Dinsdag, oktober 06, 2009 14:20 |
| Als je wat je ziet zo vast kan leggen ben je gezegend, als je het ook nog zo mooi kan bezingen moet je een engel zijn Liefs two Tears |
|
| Annemieke van der Ven: | Dinsdag, oktober 06, 2009 08:59 |
| Wat een beauty Remi, zowel in woord als beeld... Het is een grijze dag die toch ongelofelijk blijkt te inspireren... liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||