herfstige stormen
op duintoppen door water uitgegomd landschap
niets dan een daalvlucht van meeuwen die zweven
naar gronden waar luchten iets delen van verten
huizen groeien tot tegen stranden en stroomkabels
doorsnijden velden, alles schijnt aan tenen te kleven
struiken en stappen, goudgele korreling in ‘t beven
aren langer in ‘t zinken van warmte
druppels stof aan schoenzolen binden
het teer schilfers toont, schelf droge bladeren
uitlegt op steen; pupillen verharden en wolken
zuigen de zee als wier of ook voeten het fijne zand
rustig blijft de hand, water lost zich in stromen
zet zich op halmen, op slapen vast.
sunset 06-10-2009
Reacties op dit gedicht
| Kuijlemans F.: | Donderdag, oktober 08, 2009 22:37 |
| Ja.. ik moet u vaker lezen | |
| Big Lady: | Dinsdag, oktober 06, 2009 08:27 |
| heel mooi geschreven knuffels |
|
| Annemieke van der Ven: | Dinsdag, oktober 06, 2009 08:25 |
| Mooi...het ritme van de zee liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||