Stille dieptes
ergens in de stille dieptes van mijn hart
weet ik dat liefde nooit blijft duren
zal andere wegen moeten vinden
om het alleen te gaan maken
steeds leefde ik in een donkere wolk
gevuld met liefdesverdriet en hartezeer
werd op een gegeven moment
de beste vriendjes met eenzaamheid
nooit was iets het risico waard
maar jij blijft de enige uitzondering
en wederom verdween de werkelijkheid
in de vroege morgen
tijdens het vergeten van de nachtelijke dromen
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zondag, oktober 11, 2009 23:23 |
| misschien moet je ervan uitgaan dat je alleen kunt leven...zodat je daarna de mooiste liefde tegenkomt... knuf kerima ellouise |
|
| Gert: | Zondag, oktober 11, 2009 13:46 |
| Mooi schrijven Richard. Aan het groeien?? Ja, I like it. Hoop dat het goed met je gaat. Greetz, Gert |
|
| Big Lady: | Zondag, oktober 11, 2009 10:55 |
| Mooi geschreven | |
| lexx: | Zondag, oktober 11, 2009 09:30 |
| niets zo diep als de stilte tussen vrienden. het leven is vaak een geflopt wonderwerk richard, daar is weinig aan te doen. lonelywolffie. waf. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||