Zoals een kind doet om z'n knuffel.
Zoals een kind doet om z'n knuffel.
Ik ben het zo gewend,
en blijf er steeds aan vasthouden.
Ik blijf het omhelzen,
alsof het mijn grootste vriend is.
En ik blijf lachen,
naar de buitenwereld.
Naar de mensen om mij heen,
maar ik wil niet.
Ik wil geen betekenisloze lach,
een lach die niemand iets doet.
Ik wil niet lachen,
omdat een ander zegt dat het moet.
Ik wil gewoon huilen,
verschrikkelijk hard huilen.
Zoals een kind doet om z'n knuffel,
en in stilte wegkruipt.
Anouk.
Ik ben het zo gewend,
en blijf er steeds aan vasthouden.
Ik blijf het omhelzen,
alsof het mijn grootste vriend is.
En ik blijf lachen,
naar de buitenwereld.
Naar de mensen om mij heen,
maar ik wil niet.
Ik wil geen betekenisloze lach,
een lach die niemand iets doet.
Ik wil niet lachen,
omdat een ander zegt dat het moet.
Ik wil gewoon huilen,
verschrikkelijk hard huilen.
Zoals een kind doet om z'n knuffel,
en in stilte wegkruipt.
Anouk.
Reacties op dit gedicht
| Frozen-love: | Dinsdag, maart 02, 2010 19:09 |
| Speechless.. Prachtig mooi geschreven, weet niet wat ik nog moet zeggen | |
| *dark__eyes*: | Woensdag, oktober 14, 2009 20:11 |
| mooi gedicht. In stilte gelezen... en bij mij mag je huilen hoor. Je weet me te vinden als er iets is. Dikke Kus... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kruimel91 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 14 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||