Beeld uit mijn jeugd
hij stond daar
sinds ’s mensenheugenis
beetje afgezonderd
aan de vestinggracht
hij stond daar
zijn afhangende takken
raakten water
als torste hij eenzaamheid
hij stond daar
onopgemerkt verdween hij
autoverkeer raast
op aangelegde snelweg
hij stond daar
zijn beeld blijft me bij
mijn jeugdvriend
grote eenzame treurwilg
sinds ’s mensenheugenis
beetje afgezonderd
aan de vestinggracht
hij stond daar
zijn afhangende takken
raakten water
als torste hij eenzaamheid
hij stond daar
onopgemerkt verdween hij
autoverkeer raast
op aangelegde snelweg
hij stond daar
zijn beeld blijft me bij
mijn jeugdvriend
grote eenzame treurwilg
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Zaterdag, oktober 24, 2009 09:47 |
| zeer mooi beeld Bartz |
|
| karinvangelder: | Donderdag, oktober 22, 2009 11:18 |
| inderdaad Ronny. zo triest die treurwilg maar tevens zo indrukwekkend he . mooi geschreven Ronny. lieve groet .. Karin |
|
| windwhisper: | Donderdag, oktober 22, 2009 11:06 |
| ja de treurwilg als boom een ware pracht, als symbool heel veel tranen en zuchten dragend liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||