Een nazomer ademt uit
onderlangs een vervallen bruggetje
van onbehandeld waaibomenhout
schaduwt de volgroeide voorjaarsvis
nooit ver weg een vraatzuchtige snoek
moddervet
In deze herfst ademt geworpen blad
uit op een vaak rimpelloze spiegel
heeft z’n glans verloren de rietkraag
voor het seizoen snijden rijp
vermalen
gecomposteerd tot humus met de tijd
voor menig ontkieming een verrijking
na de winterstromen met sneeuw
en wat snijdend komen gaat wellicht
de ijzers
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Vrijdag, oktober 30, 2009 22:39 |
| :P | |
| tinkelbel10: | Vrijdag, oktober 30, 2009 22:38 |
| Rudolf: | Vrijdag, oktober 30, 2009 22:34 |
| Tina, dank u | |
| tinkelbel10: | Vrijdag, oktober 30, 2009 22:14 |
| prachtig gedicht , fijn weekend, liefs Tina. |
|
| Rudolf: | Vrijdag, oktober 30, 2009 09:35 |
Zie ook: http://rudolf.web-log.nl |
|
