het spookt in mijn hoofd
steun en troost had je me beloofd
maar pijn en verdriet is wat je me gaf
eigenlijk vind ik jou heel laf
beloftes hier beloftes daar
elke keer zei je geloof me maar
maar moest ik geloven dat het goed was wat je deed
dat je me keer op keer met grof geweld bereed
jou beloftes maakten me ziek
je trok me op schoot met veel publiek
maar ik kreeg de schuld
want jij was een lieve man met zoveel geduld
je beloofde me een veilige plek
maar bij jou ging ik het hardst op mijn bek
bij jou hoefde ik niet bang te zijn
maar je bezorgde mij zo'n vreselijke pijn
je beloofde me te helpen
het bloeden in mijn hart te stelpen
maar je stak een mes er recht in
nee dit was geen nieuw begin
je beloofde dat niemand me meer verdriet zou doen
o wat vertrouwde ik je toen
waarom moest ik je vertrouwen
dat kan ik me mijn leven lang berouwen
beloftes gingen over in dreigementen
die ik nu nog hoor in fragmenten
ja dat zit voor altijd in mijn hoofd
niet wat je allemaal had beloofd