Een kiem
toen hoop over wolken scheerde
langs tranen streek
op aarde arriveerde
werden gemergelde uiteinden
gevoed en bezwangerd
de aarde opgebold
als de wind zich neerwierp
en geduld bad tot de zon
weken later sprong
een rank levend
uit grond, vervuld
van tienduizend en
drie nog meer knoppen
van bladeren
langs tranen streek
op aarde arriveerde
werden gemergelde uiteinden
gevoed en bezwangerd
de aarde opgebold
als de wind zich neerwierp
en geduld bad tot de zon
weken later sprong
een rank levend
uit grond, vervuld
van tienduizend en
drie nog meer knoppen
van bladeren
Reacties op dit gedicht
| ela: | Dinsdag, november 03, 2009 00:22 |
| De aarde leert ons de hoop nooit op te geven. ela |
|
| switi lobi: | Dinsdag, november 03, 2009 00:19 |
| Vsan harte gelezen en genoten, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: I8yourcookie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2009 | ||
| Thema's: | ||