hoeken van weggetrokken dagen
liggen tussen rottende kastanjes
als de as droog is dalen wolven
van takken van boomreuzen af
likkebaardend streelt hun tong
lippen wanneer zij prooi ruiken:
getemde tijden en verlamde lijven
wat blijft er meer van vandaag
- weinger land, rechte paden? -
dan een ontdekken van dode steden
rails die rotten onder asfaltdekens
’s ochtends, toen handen nog staakten
verzamelden windvlagen zich op stenen
zelfs poezen voldeden niet meer het vel
dat tot over hun pootjes hing
vader verborg zich in kelder, wachtte
tussen zwarte kolen, veegde woorden
bijeen voor hij begon te scheppen
warmde ons en het huis bleef groetloos
stil terug – ondanks tien kinderen
vader miste eenvoudig tong
om de hemel te laten spreken.
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, november 07, 2009 12:15 |
vader miste tong heel mooi geschreven gr.janny |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2009 | ||
Thema's: |