Het is niet eerlijk..
Hij kijkt naar haar met een liefdevolle blik..
Zij lacht naar hem, en je ziet een sprankeling in zijn gezicht..
Is dit echt?.. Of vergis ik mij?..
Als ze samen zijn voelt het goed, en zijn ze blij..
Hij wilt vriendschap, niets minder en zeker niet meer..
Maakt hij een grote fout?.. Dat denk hij over na, keer op keer..
Hij heeft al een vriendin, dus wat heeft het voorn zin?..
Vriendschap is wat het wordt.. Hopelijk was die verliefdheid maar voor heel kort..
Ze komt er wel overheen.. Het gaat wel even duren, want zoiets gebeurd niet meteen..
Hij betekend teveel voor haar.. Heeft hij haar nodig, dan is ze daar.. Ze staat voor hem altijd klaar..
Na zijn beslissing, is hij tevreden? Is hij blij?..
Is hij nu niet meer verward, maar opgelucht en voelt het fijn?..
Beide kunnen ze niet slapen of eten..
Dat de woorden zijn uitgesproken, kunnen ze allebei niet vergeten..
Is dit de goeie keus, of is dit goed fout?..
Alleen al met die gedachten krijgen ze het allebei benauwd..
Ze weten het allebei.. Dit is niet de goeie beslissing..
Nu leven ze verder met verdriet, door een grote vergissing..
Reacties op dit gedicht
| Just*mi: | Donderdag, november 19, 2009 15:49 |
| Vanaf t begin al geweten... maar the love makes you think...hij gaat stoppen met haar daten...Maar I know now dat ik dat wel kan vergeten! < |
|
| foenaa: | Donderdag, november 19, 2009 12:06 |
| Zucht:-( Het ergste is dat je het vanaf het begin wist...maar je naam staat voor vergiffenis... | |
| Just*mi: | Donderdag, november 19, 2009 09:17 |
| Tja...&nu? | |
