Onthuld in geborgenheid
Onthuld in geborgenheid
Verontrustend en gelijkend
op een kale implantaat
stroomt het leven weg
het is alsof de nageboorte
nog schreeuwt met de stem van het kind
doch de genade is eindeloos
en het bloed dat van voren en
van achteren de rijmelaars laat dichten
hecht zich nu aan mijn handen
al vond de nacht niet wat ik zocht
en zie ik in de spiegel
van jouw gelaat nog
het kwispelen van je staart
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Donderdag, november 26, 2009 22:21 |
| intens..... kmag er niet aan denken dat er met onze grizzly iets aan de hand al zijn... hopelijk duurt eh nofg een tijdeje hij is intussen 7 jaar geworden ..... en deze honden worden niet zo oud hé met cherrie in hoofd ... hoe ziet die tatoo eruit ;) kusliefs--hilde |
|
| ~MeLoDy~: | Dinsdag, november 24, 2009 16:21 |
| sterkte... gr. MeLoDy |
|
| switi lobi: | Zondag, november 22, 2009 11:40 |
| Wat moet dit afschuwelijk voor jullie zijn :( Sterkte laiverds. Dikke kus, switi lobi |
|
| arie: | Zondag, november 22, 2009 11:24 |
| al het leven is eindig helaas. Maar liefde doet met warmte ''herleven'' sterkte vriend |
|
| _Lieverdje_: | Zondag, november 22, 2009 10:03 |
| prachtig geschreven laivert fijne zondag liefs |
|
| windwhisper: | Zondag, november 22, 2009 09:40 |
| trannen wimperen, voel ik pijn en zoveel liefde met de foto voor ogen raakt het dieper liefs Cobie kuzzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2009 | ||
| Thema's: | ||