Zand
Zand
De ochtend vervaagd
Door het bloed in jouw aderen
Dat zacht door jou stroomt
Op het ritme van jouw blauwe hart
Dat al zo lang geleden gebroken is
Door de val in zee op donker zand
Je ogen liegen
Door de grijze lucht in juli
Die dit jaar veel te laat kwam
Door de afstand van de zon
Die te onbereikbaar bleek
Voor de gevangenis van jouw ziel
Het zand van glas
Lag weerspiegelend voor jouw voeten
Dat, gekarteld, pijn deed
Onder je ongewassen voeten terwijl jij staart
Naar de korrels die niets anders wilde weergeven
Dan jezelf
De ochtend vervaagd
Door het bloed in jouw aderen
Dat zacht door jou stroomt
Op het ritme van jouw blauwe hart
Dat al zo lang geleden gebroken is
Door de val in zee op donker zand
Je ogen liegen
Door de grijze lucht in juli
Die dit jaar veel te laat kwam
Door de afstand van de zon
Die te onbereikbaar bleek
Voor de gevangenis van jouw ziel
Het zand van glas
Lag weerspiegelend voor jouw voeten
Dat, gekarteld, pijn deed
Onder je ongewassen voeten terwijl jij staart
Naar de korrels die niets anders wilde weergeven
Dan jezelf
Reacties op dit gedicht
| Jordi: | Vrijdag, april 19, 2002 19:34 |
| ijzig mooi, in de warme spiegelende zon. | |
| Schaduwbloem: | Vrijdag, april 19, 2002 16:00 |
| Ik vind het bangelijk mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Joyce | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2002 | ||
| Thema's: | ||