ik ben, ik was
Ik voel me eenzaam.
Ik denk aan wie ik was
Die tijd is nu voorbij.
Ik ben gestopt met blowen
Mijn ogen zijn geopend.
Maar zo stil als een kerkhof
En ijskoud, zo voel ik me vanbinnen.
Om mij heen zijn mensen
Maar toch ben ik alleen.
Ik leef in een wereld
Waar ik niet leven wil.
En langzaam word ik opgeslokt
Door het duister..
Nog even,
En dan ben ik volledig weg.
Het enige wat er van mij overblijft
Is een herinnering.
Voor de rest niks
Dan ben ik niet meer
Maar ik was...
Ik denk aan wie ik was
Die tijd is nu voorbij.
Ik ben gestopt met blowen
Mijn ogen zijn geopend.
Maar zo stil als een kerkhof
En ijskoud, zo voel ik me vanbinnen.
Om mij heen zijn mensen
Maar toch ben ik alleen.
Ik leef in een wereld
Waar ik niet leven wil.
En langzaam word ik opgeslokt
Door het duister..
Nog even,
En dan ben ik volledig weg.
Het enige wat er van mij overblijft
Is een herinnering.
Voor de rest niks
Dan ben ik niet meer
Maar ik was...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, december 02, 2009 21:27 |
| na de voldoening door je drugs je gevoel weer vullen met andere ervaringen die je waar maken, is dat niet het moeilijkste van stoppen? hans |
|
| Autumn2: | Woensdag, december 02, 2009 16:48 |
| Don''t give up, girl! Sterktex | |
Over dit gedicht
| Auteur: Psyana | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2009 | ||
| Thema's: | ||