De eerste slag
De eerste teleurstelling
De eerste onvolmaaktheid

Seconden werden minuten
Minuten werden uren
Uren werden dagen

Weken zijn inmiddels verstreken
Maanden tot stof verbleken
En jaren kunnen het worden

Een vooruitzicht om niet te stoppen
Een inzicht in wat komen gaat
Waarvan je dacht dat het niet bestaat

De glimlachjes zijn aan het vervagen
Het kan een ander niet verdommen
Mijn stem zal niet snel verstommen

Eén rapport deed hun gezichten niet verbleken
Een uitspraak volgde met streken
Niet te bevatten zoals die is gebleken

Het lot van kinderen in hun handen
Juridisch zonder tanden
Emotioneel zonder banden

Eén slag is verstreken
De kinderen hebben al geleden
De kinderen zijn voor een deel verleden

Hun stemmetjes zonder mond
Hun hartjes met wond
Hun papa de rust nooit vond

Maar nooit zonder moed
Want er heerst een innerlijke gloed
Die mij nog niet wanhopen doet

Het vuur van intens verdriet
Vervangen door vele zorgen
Alles voor de dag van morgen



Voor mijn twee weggenomen dochters.....

Papa