Kom toch maar.
De eerlijke oprechtheid
van je ogen en woorden
laten mij vechten met mijn trots
en zich overleven
hoog boven
mijn zielegeschreeuw
die nog vaak kraakt
onder de angst
en nu toch
driftig naar je handen grijpen
terwijl je opnieuw
woorden mijn gelaat inzucht
die ik lang niet meer begreep
tot jij ze weerom zij
en zo mijn vleugels brak
waarna ik tussen je dijen lande
je lippen omarmde
en je genegenheid in vol beslag nam.
Sammeke.
Reacties op dit gedicht
| (V@MPKE) ©: | Zondag, april 21, 2002 11:56 |
| daar is absoluut nixke aan toe te voegen. Reageren op jouw gedichten, is vreselijk moeilijk, ze zijn altijd zo..compleet. Héél mooi Sammeke! knuffie en .xXx. V@mpke |
|
| ploempje: | Zondag, april 21, 2002 11:21 |
| ... heb k ff nix meer op te zeggen dan wat er al gezegd is... (sja ikke ni altij eve origineel me mijn reacties... *kijk beetje verlegen*) echt wel supermooi deze... met liefs |
|
| waterval: | Zaterdag, april 20, 2002 16:32 |
| waaw.... wat een mooie.... | |
| Laurens Windig: | Zaterdag, april 20, 2002 12:33 |
| Klasse! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sammy de zutter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2002 | ||
| Thema's: | ||