Toekijken in het donker
Er is niets te zien, dus
Ik waan me in het nergens
Lig stil en leef de dood
Er is geen leven om me heen
Niemand zal me hier ooit vinden
Ik zal zijn als niets, beloofd.
Het zwartste zwart dat ik ooit zag
met enkel tinten lichter
maar stil verblind door nooit
het niet meer slaan van een hart.
Ik streel de leegte, zoet en bitter
zoals jouw kussen zijn geweest
ik lieg dat ik niet thuis ben, leven
zal ik nooit meer voor jou
je zal me herinneren als ik altijd was
want hier na beloof ik je
ik ben er niet, nooit meer.
Ik staar in helderheid van duister
die me insloot als een vos
weldra zal mijn afscheid klinken
in het wegstommen van een schot.