kort leven, een stil bestaan
Heel even maar,
slechts enkele seconde was je hier op aard.
Even om te ademen,even om te zien.
Kort heb je gevochten, tot spijt heb ik je laten gaan.
Heb je niet echt gekent, maar je bent nooit vergetend.
Stil was jou bestaan, slechts enkele hebben het geweten.
Toch was jij mijn alles, mijn hoop.
Die ik tot mijn spijt heb laten gaan.
Heel even maar, slechts enkele seconde was je hier op aard.
Even om te ademen, even om te zien.
Je sloot je oogjes en zei tot ziens.
missen zal ik je, vergeten doe ik je nooit.
Tot ziens,
meiss x3
slechts enkele seconde was je hier op aard.
Even om te ademen,even om te zien.
Kort heb je gevochten, tot spijt heb ik je laten gaan.
Heb je niet echt gekent, maar je bent nooit vergetend.
Stil was jou bestaan, slechts enkele hebben het geweten.
Toch was jij mijn alles, mijn hoop.
Die ik tot mijn spijt heb laten gaan.
Heel even maar, slechts enkele seconde was je hier op aard.
Even om te ademen, even om te zien.
Je sloot je oogjes en zei tot ziens.
missen zal ik je, vergeten doe ik je nooit.
Tot ziens,
meiss x3
Reacties op dit gedicht
| LunaMare: | Maandag, januari 11, 2010 19:48 |
| Zeer mooi geschreven, gaat het over een kindje dat je verloren hebt of over een abortus of dergelijke? :) Sterkte! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: melia | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2009 | ||
| Thema's: | ||