dromer
ik loop
met jou
door de eeuwige sneeuw
de lawines blijven uit
omdat onze voetstappen
lichtvoetig zijn
en onze adem
ijskoud is
belanden we bij een berghut
waar de versnaperingen
voor ons klaar staan
die we in volle teugen
opdrinken
en voor dat we stomdronken worden
proost ik op ons
ineens word ik wakker
en weet dat ik mag dromen
over mooie ogen en een zwoele stem
liefs johan hijzelaar
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Zaterdag, december 19, 2009 14:13 |
| ben je in de Pyreneeën mooi uitgestippend pad jouw droom |
|
| mijn geheim: | Zaterdag, december 19, 2009 12:40 |
| ik ga niet mee op skivakantie, kijken hoe hun samen de tijd van hun leven hebben.. ik ga wel met mijn ouders mee. | |
| lexx: | Zaterdag, december 19, 2009 12:33 |
| fijn geschreven, en ook niet geheel onbelangrijk: herkenbaar! ware het niet dat mijn vriendin een oog kwijtraakte toen ik een lawinepijl afvuurde. nou ja, er zijn ergere dingen he. | |
Over dit gedicht
| Auteur: johandedichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2009 | ||
| Thema's: | ||