Zymose
Johannes dronk het leven uit de fles,
hij at de aarde met goedkoop bestek,
leerde niemand ooit één levensles
want de mensen vonden hem maar gek.
Johannes had een grote kelder,
nee niet Belgisch uiteraard,
maar troebel fruit vergist tot helder
zacht en warm sap voor onze waard.
Johannes gunde iedereen het beste,
hij deed een fruitvlieg nog geen kwaad,
deelde warmte uit met iedere geste,
wist niets van roddel en van haat.
Toch werd Johannes niet vertrouwd,
omdat hij alsmaar met een glas,
het leven in zijn eigen kaders vouwt,
hij op het oog geen wereldwijze was.
Maar wie hem beter heeft gekend,
weet dat de wereld beter wordt
als het geluk zijn eigen fles erkend
en men de deposito met liefde stort.
Nu hij is overleden
is er niemand meer die grient,
men leeft weer in het heden.
die de mensheid heeft verdiend.