Onvervangbaar...
Onvervangbaar…
mijn pen schreef enkel nog letters van rechts naar links
aangevuld met lege plekken en het argument
dat ouderdom geen schande was
jij brouwde koffie, schonk me twee mooie kindjes
zonder hulp van bovenaf
en bedekte de rimpels met een vleugje fond de teint
onze levens droegen ontegensprekelijk
de tekens van langgeleden
éénmaal teveel naar vervlogen tijden gekeken
luisterden we niet meer naar het geluid
van fluisterende noodkreten
vulden onverschillig kruiswoordraadsels in
tussen twee lettergrepen door
schoof ik je een verlegen woord toe,
een ogenblik van liefde enkel te lezen door jezelf
je keek ernaar en verviel in oude gewoontes
ik grinnikte en beschreef je verwondering
in enkele zinnen…
esteban 22 December 2009
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, december 22, 2009 14:52 |
| Heb het las Kerima gelezen en geniet van de onderliggende vertedering.. Liefs, switi lobi |
|
| windwhisper: | Dinsdag, december 22, 2009 14:36 |
| liefde, wohhh het mooiste wat er is vol eerlijke verwondering lieve groet Cobie |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, december 22, 2009 13:50 |
| mooi mooi mooi! liefde leest zolang er verwondering is...ook al bedekken oude gewoontes vele woorden... liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2009 | ||
| Thema's: | ||