Bervoets over gezegende grond

(Begin van eigen autobiografische roman)

Ze was gedrenkt in meer dan schoonheid,

ze liep altijd op wolkendromen om

haar weidse blikken neder te laten dalen in minachting

voor de wereld waarin ze gedoemd was te leven. Ze had immers andere plannen en wilde zoveel meer. Dan alleen als boerin te leven met een rijke onaantrekkelijke oude boer. Ze wilde een andere wereld leren kennen. Die haar ziel zou kunnen verrijken in meer dan deze gekunstelde stompzinnigheid, waarin voor ziele roerselen geen plaats leek te zijn. Met een bleek gelaat en haast verwaarloost liep ze ontluikende ochtenden tegemoet, wanneer de weide en de bloemen nog gehuld waren in het vroege dauw. De nevel doordrenkte de grond en liet de eerste zonnestralen binnentreden, en plots leek de wereld minder mistroostig, doordat gevallen dauwdruppels op parels gingen lijken. Een glimlach toverde zich op die momenten rond haar kersenrode lippen. Haar haren vormden zich tot zachte gouden draden, welke de contouren van haar prachtig gevormde gezicht omlijstten. Ogen leken azuur in dit zonnelicht. Haar prachtige lichaam verborg zich onder de armoedige kleding Waarin zij zich hulde, niets verraadde haar welgevormde rondingen. Zij was eenvoudig, ondanks haar rijkdom in geld. Maar wat haar werkelijk rijk zou maken ontbrak en dat was liefde. Alwaar zij al een leven lang naar hunkerde. Ja ze kon zich alles permitteren, ze hoefde niet in armoede te leven, maar wat had het leven voor zin, als ze geestelijk niet tot bloei mocht komen. Haar heer gemaal eiste immers zijn tol van haar, in ruil voor het luxe leven, welke hij haar wilde bieden. Hoe kon ze nu de liefde bedrijven met de man, waar zij onmogelijk van zou kunnen houden. Het was eenmaal een gearrangeerd huwelijk. Net alsof ze koopwaar was werd ze in zijn armen gedreven. Hij zou haar de hemel op aarde schenken, edoch het werd de hel, slechts het vagevuur ontbrak nog. Maar wat kon zij nu weten in haar onschuld? Slechts achttien lentes telde haar schoonheid, die ze vaak verafschuwde. Ze verschool zich tussen korenhalmen, en keek naar de vrije vogels die hoog boven haar vlogen in blauwe luchten. En liet zich meevoeren in de veiligheid van haar dromen, op weg naar een ongekende vrijheid die zeer zeker eens zou komen. Daar had ze haar zinnen op gezet. Haar dagen vulde ze met het voeden van de pasgeborenen op de boerderij. Daar vond ze haar vreugde in. Vaak nam ze de dieren mee naar de weide en liet haar voeten met de vochtigheid van het gras voeden. Ze vond het heerlijk om Bervoets door het landschap te zwerven, samen met haar dieren. Zo verstreek de tijd in dagen en weken,maanden en jaren. Ze had een sober leven, eerder als assepoester. Ze poetste voor de oude man, verzorgde het eten en als beloning zou hij haar die avond dan weer willen beminnen. Gelaten liet zij in de avond, bij het knapperende haardvuur en zachte muziek op de achtergrond, zijn strelingen van haar zijdezachte huid zich welgevallen. Liefdeloos alsof ze alleen maar zijn gebruiksvoorwerp was. Hij hield wel van haar, althans zo wilde hij laten blijken.

Nee, haar leven was een grote teleurstelling, daarvan was zij zich pijnlijk bewust. Immer was ze op zoek naar zichzelf.

Marousia

Geschreven door

Marousia

Reacties op dit gedicht

Marousia vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

remie:	Donderdag, december 24, 2009 10:30
zo mooi laat je de natuur hier ook aan bod komen, ik zal graag je vervolg lezen.... liefs remie

mucho - kerst stuk:	Woensdag, december 23, 2009 21:24
en dit is pas de eerste bladzij?:P

Peter van Tiel:	Woensdag, december 23, 2009 21:09
Sorry, moet zijn: heel aandachtig en vol bewondering. Foutje, bedankt. Peter.

Peter van Tiel:	Woensdag, december 23, 2009 21:07
Ik heb jouw verhaal heel aandachtig met vol bewondering gelezen, prachtig!!! Bedankt voor je lieve wensen. Ook jullie wensen wij fijne feestdagen en een voorspoedig en vooral gezond 2010. Liefs, Peter.

trucker klaas:	Woensdag, december 23, 2009 20:23
fraai beschreven verhaal stevig begin van een biografie kerstgroet ,klaas

switi lobi:	Woensdag, december 23, 2009 19:59
Prachtig meeslepend geschreven... Veel succes Marousia maar vooral een sfeervolle Kerst en alle goeds voor 2010 gewenst. Liefsliefs, switi lobi

Nummer 127 :	Woensdag, december 23, 2009 19:32
boeiend schrijven! Bart xxx

Stormtrooper 7jan d-day:	Woensdag, december 23, 2009 19:31
ben benieuwd Mar ziet er goed uit

Over dit gedicht

Auteur: Marousia
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 23 december 2009
Thema's: [Verhalen]