De vlindering van jouw blik
wanneer ik alles ben wat je ziet
het sneller kloppen van je eenzaam hart
als je een ontmoeting met mij verwacht

Ik zou zingen als ik dat kon
zoals vlinderingen dat heel soms doen
engelen zullen ooit neerdalen op de grond
de bloemen hun pracht terug geven, laten bloeien
zoals alleen zij kracht bezitten om dat te kunnen doen

Zuiver mijn lichaam, gedachten ziel en geweten
kus me zachtjes met je lippen, bitterzoet
leer me hoe ik met iemand kan delen
wat een ander weten moet
voordat ik slaap in eeuwige nachten
me herinner van dat wat we ooit hadden

Ik prevel in gedachtes alles waar ik diep op hoop
onzeker of de wereld dat verlangen kan kussen
bang als ik ben om weer te struikelen als ik loop
onderweg naar waar ik heen moet, op de weg tussen
de plek waar ik de deur achter me sluit
me in een wereld wanend waar vlinderingen rusten
en de blauwte van hemels, stijgend ver boven me uit