je eigen doodskist
Je wordt wakker,
het is donker, vochtig,en koud.
Je ligt in een afgesloten ruimte,
je botten voelen zwak, en oud.
Al uren heb je geschreeuwd,
maar niemand die het hoort.
Al uren heb je gehuild,
maar niemand die zich erom bekoord.
Waarom doen ze jou dit aan?
Is het slechts een verschrikkelijke droom?
Je wilt niets anders als de hele wereld slaan,
maar je voelt je zo sloom.
Kan dit echt gebeuren?
Toch niet met iemand als mij?
Ik ben er om iedereen op te fleuren,
dit voelt als een stamp in mijn zij.
Maar toch zie ik de wereld,
die draait als een carousel om me heen.
Ik zat toch opgesloten?
Ben ik dan toch ter been?
Opgesloten in je eigen gedachtes,
ik zal niet de eerste zijn.
Lieve mensen,lieve kinderen,
je moet er tegen vechten,tegen die pijn.
De enige manier om groot te worden,
je eigen groei naar de volwassenheid,
dat is door je moeilijkheden op te lossen,
laat ze niet zitten om te dwalen in de eeuwigheid.
smascha
het is donker, vochtig,en koud.
Je ligt in een afgesloten ruimte,
je botten voelen zwak, en oud.
Al uren heb je geschreeuwd,
maar niemand die het hoort.
Al uren heb je gehuild,
maar niemand die zich erom bekoord.
Waarom doen ze jou dit aan?
Is het slechts een verschrikkelijke droom?
Je wilt niets anders als de hele wereld slaan,
maar je voelt je zo sloom.
Kan dit echt gebeuren?
Toch niet met iemand als mij?
Ik ben er om iedereen op te fleuren,
dit voelt als een stamp in mijn zij.
Maar toch zie ik de wereld,
die draait als een carousel om me heen.
Ik zat toch opgesloten?
Ben ik dan toch ter been?
Opgesloten in je eigen gedachtes,
ik zal niet de eerste zijn.
Lieve mensen,lieve kinderen,
je moet er tegen vechten,tegen die pijn.
De enige manier om groot te worden,
je eigen groei naar de volwassenheid,
dat is door je moeilijkheden op te lossen,
laat ze niet zitten om te dwalen in de eeuwigheid.
smascha
Reacties op dit gedicht
| jozefein: | Maandag, oktober 29, 2001 14:27 |
| Elli Elsermans: | Zaterdag, september 08, 2001 20:07 |
| hoi hoi, je rijmen lopen vlot en je woorden evenzeer, tot op een volgende keer? | |
| De Ridder Hélène: | Dinsdag, mei 22, 2001 20:41 |
| Idster: | Donderdag, maart 08, 2001 17:08 |
| Heel mooi geschreven dit.. En je hebt helemaal gelijk..en net wat Ilona zegt...het is en blijft zo moeilijk...! Liefs, Idster |
|
| ilona: | Woensdag, november 01, 2000 13:48 |
| mooi verwoord.... ja....maar dat is een kunst....het proberen waard....ook al word je tegeduwd..... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: smascha | 
|
|
| Gecontroleerd door: Wim | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||