even weer
even weer
voelde ik me aanvaard
bij de tante's en nonkel
die er waren
bij mijn neven en nichten
ook al waren het
er niet veel
eventjes was alles goed
ondanks het verdriet
dat er heersde
voelde ik me er
toch even bij horen
ik weet
dat jullie niet waren uitgenodigd
aan de koffietafel
bij moeders dood
maar daar stond ik buiten
dat hebben mijn zussen beslist
maar weet hoe weinig contact
er ook is...
al zijn jullie
uit mijn oog
uit mijn hart
zullen jullie nooit verdwijnen
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Donderdag, januari 14, 2010 16:45 |
| ja zoooo jammer herkenbaar , het leven is zo kort en dan zulke dingen , zonde van de tijd !!! kracht stuur ik je !!!! knuff maria | |
| vivika: | Donderdag, januari 14, 2010 16:37 |
| of ze nu willen of niet het is je familie...raakt me wel dit knuff |
|
| johandedichter: | Donderdag, januari 14, 2010 16:09 |
| ontroerend gedicht sterkte gewenst door mij gr johan |
|
| Anastacia: | Donderdag, januari 14, 2010 16:04 |
| sterkte meid met alles voor jullie allemaal liefs ana xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: _Rieke_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||