Vaarwel
Een zwart gat.
Een leegte zo onopvulbaar.
De handen die mij jarenlang hebben gedragen,
waren plotseling zo koud als de bittere tranen
die van mijn wangen rolden.
De schouders waar ik jarenlang op heb gesteund,
hebben het begeven.
ze kennen nu rust..
Niets meer dan stoffelijke resten van het
verleden.
het gelach, de tranen, de vriendschap,
de liefde..
Alles is mij ontnomen!
Maar mijn herinneringen zijn van mij
en niet van de dood.
Een leegte zo onopvulbaar.
De handen die mij jarenlang hebben gedragen,
waren plotseling zo koud als de bittere tranen
die van mijn wangen rolden.
De schouders waar ik jarenlang op heb gesteund,
hebben het begeven.
ze kennen nu rust..
Niets meer dan stoffelijke resten van het
verleden.
het gelach, de tranen, de vriendschap,
de liefde..
Alles is mij ontnomen!
Maar mijn herinneringen zijn van mij
en niet van de dood.
Reacties op dit gedicht
| wikiwikiwi: | Vrijdag, januari 15, 2010 09:23 |
| herinner steevast alles wat blijvend zal ontroeren. sterkte. | |
| isolina: | Donderdag, januari 14, 2010 23:44 |
| niemand kan jou herinnering af nemen ,sterkte , knufff maria | |
| Anastacia: | Donderdag, januari 14, 2010 21:28 |
| heel veel sterkte nicky anastacia | |
| eva cassidy: | Donderdag, januari 14, 2010 21:16 |
| zo is dat Nick! koester die mooie momenten, en veel sterkte met je verlies | |
| switi lobi: | Donderdag, januari 14, 2010 19:55 |
| Jouw herinneringen zijn van jou, je bent de enige die ze op die manier draagt. Zo is het Nick. Sterkte, switi lobi |
|
| Jelle.~: | Donderdag, januari 14, 2010 19:51 |
| mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nick** | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||