me
mijn schouders gaan gebukt
onder de vele zorgen
ooit was het me gelukt
om mijn rust te waarborgen
in mijn hoofd woed een orkaan
mijn geest en lichaam raken op
hoe lang kan een mens het aan
voordat hij afdaalt van de top
ik wil mijn leven terug in handen
terug stevig op mijn benen staan
ik wil terug die vriendschapsbanden
waarvoor je door het vuur zou willen gaan
ik wil leven,verdomme leven
ik wil mijn emoties beheren
ik wil dat dit blijft, niet voor even
uit de fouten en ervaringen uit het verleden zal ik leren
Laat mij leven asjeblieft
laat mij genieten van de dag
als het god belieft
geef mij een moment waarop ik lach
ik probeer en ik vecht
om die touwtjes in handen te krijgen
ik vind dat mijn recht
zodat ik terug naar de top kan stijgen
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Zaterdag, januari 23, 2010 20:50 |
| Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe. Liefs van Marousia | |
| Nummer 127 : | Donderdag, januari 21, 2010 15:56 |
| sterkte Bxx |
|
| Elieve*: | Donderdag, januari 21, 2010 11:21 |
| Liefje ik zal er altijd voor jou zijn, je hand vast houden, je mag alles met me delen. Ik gun jou het allerbeste, blijf vechten liefje, ik weet dat je het kan, ookal is het soms zo zwaar. Xx. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ellekva | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||