De munthandelaar
Een verruiming van mijn realiteit
lost de duisternis op als een biertje
langzaam de dood verkiest
en ik een zwarte koffie bestel.
De alertheid terrein wint
binnen een gedwongen ongedwongen gezelligheid
en ditjes en datjes de lijm vormen
die de kennismaking moeten veraangenamen.
Op mijn hoede,
de kaken veelal op elkaar,
oren allesbehalve verstopt,
ogen als scherpe vergrootglazen
wanneer ik niet tot zaken kom.
Een lauwe cola
betekende het einde van weggegooide tijd
waarin niets teveel werd verteld
zodat ik mijn portemonnee met inhoud behield
en ik mijn zegeningen koesterde en telde
toen mij intuitie
op handen zijnde aankopen velde.
lost de duisternis op als een biertje
langzaam de dood verkiest
en ik een zwarte koffie bestel.
De alertheid terrein wint
binnen een gedwongen ongedwongen gezelligheid
en ditjes en datjes de lijm vormen
die de kennismaking moeten veraangenamen.
Op mijn hoede,
de kaken veelal op elkaar,
oren allesbehalve verstopt,
ogen als scherpe vergrootglazen
wanneer ik niet tot zaken kom.
Een lauwe cola
betekende het einde van weggegooide tijd
waarin niets teveel werd verteld
zodat ik mijn portemonnee met inhoud behield
en ik mijn zegeningen koesterde en telde
toen mij intuitie
op handen zijnde aankopen velde.
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Dinsdag, januari 26, 2010 16:08 |
| dat is dus niet meer te lijmen;)om het te veraangenamen liefs,liefs |
|
| Melt: | Dinsdag, januari 26, 2010 14:14 |
| Mooi beeldend geschreven, zoals ''een lauwe cola betekende het einde van weggegooide tijd''. Mooi hoor..! | |
| switi lobi: | Dinsdag, januari 26, 2010 14:08 |
| Hij keert z''n centjes driemaal om voor hij ze spendeert :) Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johannijmeijer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||