Geknakt weer opgestaan
Geknakt weer opgestaan
Met gebogen koppie
in een veld vol
vol statigheid
Geen blik
zonnestraal niet rakend
droog en uitgeput
geen maanlicht vangend
Libelle zweeft voorbij
niet zien geknakte pracht
in drukte van eenzaamheid
Vlinder met gescheurde vleugel
zwiert om je heen
ziet verborgen kleuren
daalt neder op je gebogen hoofd
Tranen worden opgezogen
zonnestralen ontvangen
je richt je koppie weer op
Reacties op dit gedicht
| Nummer 127 : | Donderdag, januari 28, 2010 23:29 |
| triest maar mooi en lief schrijven Bxx |
|
| Fari HS: | Donderdag, januari 28, 2010 21:27 |
| In alle stilte en met respect gelezen. Liefs, Fari |
|
| Marousia: | Donderdag, januari 28, 2010 20:20 |
| Mooi schrijven, stilmakend en zeer zeker voelend. Liefs van Marousia | |
| Quicksilver: | Donderdag, januari 28, 2010 14:50 |
| Mooi om je koppie weer op te richten!Ontroerend mooi gedicht lady! Liefs, fijne dag dicky |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, januari 28, 2010 11:34 |
| stilmakend dit liefs |
|
| switi lobi: | Donderdag, januari 28, 2010 10:51 |
| Geknakt, maar niet gebroken..mooi lady! Liefsknuffels, switi lobi |
|
| Anastacia: | Donderdag, januari 28, 2010 10:50 |
| stilmakend dikke knufffel fijne dag liefs miertje xxx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Big Lady | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||