Dromen
Zo wild maar ook rustig,
Zo blauw en tegelijk grijs,
Zo moeilijk om bij je te komen,
Je aan te raken zonder dat je wegglipt tussen mijn vingers,
O daar ben je weer, wat ben je toch mooi om bij weg te dromen.
Je maakt me rustig, verdrietig, vrolijk en vrij.
Wat ben ik toch blij dat de zee er altijd zal zijn......
Zo blauw en tegelijk grijs,
Zo moeilijk om bij je te komen,
Je aan te raken zonder dat je wegglipt tussen mijn vingers,
O daar ben je weer, wat ben je toch mooi om bij weg te dromen.
Je maakt me rustig, verdrietig, vrolijk en vrij.
Wat ben ik toch blij dat de zee er altijd zal zijn......
Reacties op dit gedicht
| Jill: | Zondag, december 16, 2001 19:53 |
| Heel mooi | |
| jurge: | Donderdag, september 06, 2001 18:33 |
| ik vind dit een heel mooi gedichtje | |
| Klaas: | Vrijdag, juli 27, 2001 11:27 |
| Wat? | |
| marloes: | Vrijdag, november 03, 2000 13:29 |
| Wat een mooi gedicht. Ik kan mezelf er wel in vinden. Leuk dat je eerst denkt dat het over iets anders gaat. Maak je nog meer van die gedichten? Ga zo door! | |
| Knor: | Woensdag, november 01, 2000 19:36 |
| Hi B. Echt een heel mooi gedicht. Die anderen vond ik ook erg leuk om te lezen. Als je ze zelf hebt gemaakt: ga zo door! doegie liefs W |
|
| esther buiting: | Woensdag, november 01, 2000 19:17 |
| he etoile vet mooi man helemaal zelf gemaakt? nu de andere nog even lezen. Doei |
|
| daaan: | Woensdag, november 01, 2000 19:11 |
| kewl!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: étoile | 
|
|
| Gecontroleerd door: schaapje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||