De droedels uit het Droedelland
De droedels uit het Droedelland
Pieperietje een heel jong grietje
liep, kauwend op een rietje
door het Droedelbos
en zong er lustig op los.
Het Droedelbos was geheel voor haar
geen ander mens werd zij gewaar
argeloos liep zij daar rond
al huppelend in de morgenstond.
Doch na verloop van tijd
heeft zij zich moe in het mos gevleid.
Dan verscheen opeens voor haar ogen
een droedel, deemoedig voorovergebogen.
En sprak toen heel devoot.
"Dag klein mensenkind,
nu jij je in het Droedelbos bevindt
accepteren wij jou als vrind.
Zo als jij loopt te zingen
en hier geniet van alle dingen
dat heeft prins Droedel zo behaagd
dat hij naar jou heeft gevraagd."
Dus geef mij nu je hand
en ik leidt je door het droedelland
want daar ginds
is het paleis van de prins."
Pieperietje keek de Droedel aan
een klein mannetje met een lange baard.
Maar zij mocht niet met vreemde mannen gaan
dat had haar Ma verklaart.
Doch zo'n kleine meneer
die zich gedroeg als een heer
wat had zij daarvan te duchten
elk moment zou zij toch kunnen vluchten.
Dus gaf zij hem een hand
om saam te gaan naar `t Droedelland.
Nieuwsgierig keek zij om zich heen.
Waar voerde die droedel haar toch heen?
Opeens werd zij door flarden mist omsloten,
zij stapte door; heel onverdroten.
Doch dan ging de mist opklaren
en opeens kon zij het Droedelland ontwaren.
Het land dat aan haar voeten lag,
bekeek zij met verbijstering en ontzag.
Een gouden paleis midden op een plein
er omheen huisjes; Oh zo klein.
Een calèche stond voor haar gereed
die Pieperietje naar het paleis toe reed.
Daar stond de prins haar op te wachten,
terwijl de droedels juichten, klapten en lachten.
Pieperietje wist niet wat haar overkwam,
hier in het centrum van Droedeldam.
Met een echte prins aan haar zijde,
die haar over `t plein begeleide.
Die vertelde haar heel onomwonden
wat zijn onderdanen allemaal konden.
"De droedelvrouwen kunnen heel mooi zingen
hun mannen maken mooie tekeningen.
Die kortweg droedels heten
het is abstracte kunst op fijne zijde
waarmede wij jou willen verblijden
opdat je ons niet zult vergeten."
Toen zij de droedel had aangenomen,
hoorde zij mama`s stemgeluid.
"Pieperietje kom jij jouw bedje uit!"
Zij had alles liggen dromen
DdJ.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Dolf de Jong | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2010 | ||
| Thema's: | ||