losse gedachten

ik kwam bijna in de verleiding een gedichtje te sturen...
laat het maar een godvergeten verleiding blijven
zonder vervulling, het is als naar de leegte turen
en in je strandstoel gedachten allerlei dromen laten schrijven

het is net als tegen een meisje zeggen
dat je haar leuk vindt en zo elk gevoel laat wegebben
wussies zullen het vermoedelijk wel nooit leren
dat meiden je zo een pandoering geven waar je maanden op kunt teren...

het is wel grappig dat de verleiding
toch haar bestemming krijgt in woorden die rijmen
zonder te dichten, als ware het een bevrijding
de leegte opgevuld om brokken te lijmen

ontstaan uit de spaanders van een verlaten gevoel
dat je (toch) moet dichten met het cement van de... eenzaamheid?
lege leegte, lege tijd, een hart op zoek in een goddeloze strijd
en dan plots besef je het weer, je zit in je strandstoel

genadeloos, maar vol genoegen kijk je recht voor je uit
het blijft een verleiding, de wind fluistert in je oren
je enige metgezel, je hebt altijd al gezworen
nooit te luisteren naar die stem, dat zachte geluid

het streelt je gezicht, als de duinen horizonten overstemmen
een wijdse blijk verruimt het denken
waaraan wil je je deze keer vastklemmen
aan de wind die immer staat te wenken?

wat een onzin denk je keer op keer
verleiding en vervulling in een strandstoel
de zon schijnt, uit het gejaag klinkt het gejoel
van gisteren is voorbij en morgen... dat zien we dan wel weer