met mezelf in de knoop
met mezelf in de knoop
de ene keer bloei ik open
zou ik van geluk
kunnen beven
de andere keer gesloten
in mezelf gekeerd
ik wil gaan genieten
van het leven, elke dag
met mezelf in de knoop
zou ik het doen
of toch maar niet
ach kom op...
ik slaap er
een nachtje over
dan zie ik
wel weer
Reacties op dit gedicht
| _Rieke_: | Vrijdag, februari 05, 2010 02:41 |
| in stilte durf ik terug te bidden waar niemand het hoort ik ken in elk geval het wees je groet en onze vader nog |
|
| Jannie Hoogendam: | Donderdag, februari 04, 2010 23:19 |
| Rieke, dit is heel menselijk wat je schrijft en jij bent de enige die de klitten uit elkaar kan rafelen...komt weer goed meis liefs Jannie |
|
| Anastacia: | Donderdag, februari 04, 2010 21:14 |
| ja ben het wel met janny eens liefs ana | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 04, 2010 20:44 |
| doe maar een nachtje slapen is goed gr.janny |
|
| kaatje krimpkous: | Donderdag, februari 04, 2010 20:31 |
| maria, is de moeder die van god als taak heeft gekregen de knopen in je leven te ontwarren. bid je weleens? anders moet je ze zelf doorhakken he. weesgegroetje! | |
Over dit gedicht
| Auteur: _Rieke_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2010 | ||
| Thema's: | ||